September na! Mga 100+ na lang na tulog ay pasko nanaman. Naaalala ko pag malapit na ang Christmas na lagi kaming excited ng ate ko sa mga pwede kong makuha na regalo kay Santa Claus mommy at sa auntie at ninong ko (actually ninong siya ng ate ko, nakiki-ninong lang ako kasi wala akong maalalang ninong ko talaga) na galante kung magregalo. Pero siyempre ngayon, ang excited na e ang mga tao na bibigyan mo ng regalo.
Kanina, ang pangunahing "hello" saken ng kasamahan ko sa trabaho na sabihin na nating hindi mo maituturing na close friend pero hindi din naman siya total stranger saken. Ka-batch ko si "Madame" sa training (o di ba give-away na ito sa mga ka-batch ko sa training!), pero sa palagay ko e hindi kasya ang isang buwan para masabi niyang pwede na akong maging ninong ng anak niya sa binyag! Sobrang biglaan nga kasi sa linggo na ang binyag, four days na lang, at sa Tarlac pa! Oh well, i said yes anyway, so ayun: instant ninong ako. Iisipin ko pa tuloy ang regalo sa binyag, etong darating na pasko at birthday niya sa February (matagal ako mag-isip at hindi maganda mag-regalo so it's not my problem anymore, it's their problem anymore!).
Pero napapaisip pa din ako, bakit kaya ako kinuha ni "M" na ninong? Aaah, siguro kasi cute ako at smiling face. Charot lang!
